سفرنامه هیندوستان (۵)

آگرا - تاج محل ... 

یک روز تو هتل موندن کلافه ام کرده بود و فقط کانالهای ماهواره رو بالا پائین کرده بودم. هند نزدیک به ۱۰۰ تا کانال داره که من هرجا شو هندی پخش میکرد نگاه میکردم. عصری رفتیم کمی بیرون قدم زدم و بازارا رو زیرو روو کردم. هوا همچنان گرم و مرطوب بود. از بس شلوار پوشیده بودم خسته شدم و یه شلوارک پام کردم.  ۲ ساعتی تو بازار کرولباغ گشتم و یکم خرت و پرت و آب معدنی و حله حوله خریدم برگشتم. 

به وینود مسئول رزرویشن هتل که تا الان با هم رفیق شده  بودیم یه نمسته ( به کسر ن) گفتم و با هم حال و احوال کردیم. یه مرد حدود ۴۵ ۵۰ بود سبزه رو و خوش اخلاق. گفتم میخوام فردا برم آگرا گفت خوبه. می تونی با قطار بری یا با این تورها. گفتم نه میخوام با قطار برم میخوام این قطارهای هندم تست کنم. گفت از اینترنت چک کن شماره قطار رو بردار اما اولین قطار ساعت ۶ صبح میره. 

صبح ساعت ۶ تازه از خواب پاشدم و یه ریشکا گرفتم و رفتم سمت ایستگاه قطار. ایستگاه قطار نسبتا بزرگی بود و فکر کنم ۵ تا سکو داشت. رفتم بلیط بگیرم دیدم بدون شماره قطار بلیط نمیدن. یعنی اصلا متصدی نمی دونه الان چه قطاری برای آگرا وجود داره. یه گیشه پیدا کردم که شماره قطار و ساعت حرکت اونها رو میگفت. بالاخره شماره یه قطار که ساعت ۷:۱۵ میرفت سمت آگرا رو پیدا کردم. برگه درخواست بلیط رو پر کردم و تمام مشخصات رو نوشتم و دادم به مسئول گیشه. بلیط رو صادر کرد و گفت ۱۲۰ روپیه ! 

۱۹۵ کیلومتر تا آگرا. سکوی شماره ۳ مشخصاتی بود که روی بلیط نوشته شده بود. رفتم سکوی سه و منتظر شدم. یه قطار اومد از مامور قطار پرسیدم گفت نه این نیست. یکی دیگه اومد و یکی دیگه... از یکی از قطارها یه گروه مرتاز پیاده شد. همه کشکول به دست. لخت یه دامنی کرده بودند تو پاشون. یه قطار وایستاده بود رو سکو هیچ کدوم از مشخصات روی واگن ها با بلیط نمی خوند. منم راحت نشسته بودم رو صندلی. یه آن انگار الهام شد به من از مامور قطار بپرس این همون قطاره یا نه. بلیط رو که نشون دادم گفت همینه زود سوار شو الان حرکت میکنه!!!!

سریع سوار واگن شدم و داخل سالن شدم. قطار مدل sleeper class بود. قطارهای کوپه ای 6 تخته خودمون رو در نظر بگیرید همون مدل اما بدون اینکه کوپه دروپیکر داشته باشه. تازه تو پیاده روی قطار هم جلو هر کوپه 2تا تخت وجود داشت که 2تات مسافر روش مینشستند. از روی بلیط رفتم رو تختم نشستم 3 نفر بودیم. از سقف 3 تا پنکه وصل بود که روشن بود. قطار راه افتاد اونم با یواش یواش. حاشیه راه آهن پر بود از خونه خرابه که مردم توش زندگی میکردند. گاو هم که فراووون!!!! قطار همچنان میرفت و تو بعضی از ایستگاهها نگه میداشت و منم همچنان با چشمان باز اطراف رو نگاه میکردم. چشمم به کثیفیها عادت کرده بود. مامور قطار رو دیدم که یه طومار بزرگ دستش بود و بلیط ها رو چک میکرد.بلیط رو میگرفت با پرینتی که دستش بود چک میکرد و تیک میزد.

ساعت ۱۰:۳۰ بود قطار رسید آگرا. تا رسیدم رفتم رزرو بلیط تا بلیط برگشت رو بگیرم. توریستها رو از مردم عادی جدا کرده بودند. ساعت ۸:۳۰ یه قطار بود بلیطش ۴۰۰ روپیه گفتم مگه چه خبره گفت توربوترنه !!!! ۲ ساعته میره. خلاصه بلیط رو گرفتم و رفتم. یه بومی پیدا کردم ۶۰۰ روپیه میگرفت تا ۷ شب میچرخوند با ماشینش. سوار ماشین که شدم یه دفترچه نشونم داد گفت همه مسافراش یه چند خطی در موردش نوشتن. خیلی خوشم اومد. مرد باحالی بود. همینطور که میرفت شروع کرد به توضیح دادن.

آگرا یکی از شهرهای توریستیه هنده که مردمش از دادن مالیات معاف هستند. فقط هم به کار دستی مشغول هستند. کار صنعتی اونجا وجود نداره. تاج محل یکی از بناهای تاریخی هند دز این شهر واقع شده که معمارش زنجانی بوده. روزهای جمعه این آرامگاه بسته میشه تا به نظافت داخلش پرداخته بشه. از جمله صنایع دستی این شهر ساخت مجسمه برای عبادت و تهیه پارچه های دست دوز ساری میشه نام برد.

از در تاج محل که وارد میشی ۲۰۰ ۳۰۰ متری پیاده روی داری تا میرسی به در اصلی آرامگاه تاج محل .

کل وسایلتو باید تحویل بدی. فقط دوربین میتونی باخودت ببری داخل. یه آب معدنی و یه جفت دمپایی یه بار مصرف بهت میدن. ۱۰۰۰ روپیه ازت میگیرن !!!

بقیه داستان رو تصویری ببینید ...

 پ ن :  

پ ن : همونطور که خیلی از دوستان اشاره کردند. بهترین جواب برای سئوال قبل اینه که ماشین رو بدی به دوستت تا پیرزن مریض رو برسونه و خودت با اون خانوم بری حالشو ببری !