خسته خسته خسته ...
این چند وقت اونقدر سرم شلوغ بود که حتی وقت نکردم خودمو تو آینه نگاه کنم. همکارم برگشته میگه موهات شبیه این بچه قرطیا شده سیخولکی !!!
شدم عین اون کارمندهای قسمت بایگانی که وقتی میری تو اتاقش پشت تلی از کاغذ و زونکن محو شدن. تنها تفاوتش اینه که من پشت ال سی دی نوت بووک محو شدم.
برنامه ۹۰ رو هم ندیدم. میگفتن قشنگ بوده. ایشالله اگه خدا بخواد وقت کنم ۵شنبه از تو سایت نگاه میکنم.
واقعا خدا صبر بده به زنای ایرانی (البته یه فی*لترینگ میخواد این قشر) خودم از خودم بدم میاد چه برسه به بقیه.
یعنی میشه یه روز منم مثل بچه آدم صبح ساعت ۹ برم سر کار عصر ساعت ۵ از شرکت بزنم بیرون. وقتی میرسم خونه به همه چیز غیر از کار فکر کنم. یه کم تی وی نگاه کنم. روزنامه بخونم . کتاب بخونم. موسیقی رو نمیگم چون تنها همدم من تو این چند روز فقط آهنگها بوده.
سرمو بلند کردم میبینم همکارم زل زده به من میگه آهنگ امروز رو هم حفظ کردیم نمیخوای امتحان بگیری؟!!!!
چیزی نمونده زیادش رفته کمش مونده اونروزی که از این مملکت بزارم برم اصلا احساس دلتنگی نسبت بهش نمیکنم. چون به اندازه کافی خستم کرده ...
چی؟؟ بدون پیشولک؟؟ محاله !!! بدون اون پیشول هیچی نیس !!! ...
پ ن : چشمهام دلتنگ یه بوسه اس تا شبها بیشتر بتونن کار کنن
پ ن : اگه پیشولک این روزها کنارم نبود دیگه هیچی نمیدونم کجا یه خوبی کردم که خدا این نعمتو الان به من داده. خدایاااااااااااااااا دوست دارم تپل تپل ...
البته پیشولکم رو چند تا تپل تپل
پ ن : آهنگ وبلاگ آهنگ امروز حفظ شده توسط همکاران بود!!! شما هم میتونین حفظ کنین سئوالای امتحانو اگه خواستین میل بزنین ببراتون بفرستم
چه خبره پیشول.. اینهمه کار و کار و کار!!!!!
یه کم هم به فکر پیشولک طفلکی باش!!!!! گناه داره همش تو هی کار داری و ان تنها میمونه....!!!!
چشم
ما مردها واقعا آدمهای مزخرفی هستیم در این شکی نیست
من یکی واقعا شرمنده ام.
ایشالا خدا شما دوتارو واسه هم حفظ بکنه ...
راستی آدرس وب لاگم تغییر کرد آدرس جدیدشو برات زدم خواستی یه سر بزن
مرسی الی جان
ای بابا بازم که خونه عوض کردی
ایشالله این جا موندنی شی
میاد میاد گرفتاره یکم
خسته نباشی پسر جونم. مواظب خودت باش. به خودت استراحتم بده.
منتظر اون روزیم که بگی داری میری
بعدا میام مینویسم
به خدا نیاز به یه استراحت چند ساعته دارم
کاش بشه
اره منم موهام عین دیوونه ها شده!!!
راستی سری به من بزن پیشول جان تا جایزه کمک کردنتو ببینی...
مرسی یاسمن جان
واقعا این خنده های از ته دل هر آدمی رو ناخود آگاه به خنده میندازه
خیلی خوشحالم و شاد.